Oei, ik groei!
04 December 2014 | Duitsland, München
De laatste paar weken is mijn verblijf hier in Munchen van standje 'overleven' ineens veranderd naar 'gewoon leven'.
Mijn vriendin die hier een paar dagen kwam logeren merkte al op hoe zelfverzekerd ik haar door Munchen heen leidde. Uiteraard had ik ook van te voren mijn best gedaan om uit te zoeken waar we lekkere cocktails gingen drinken, gebak moesten eten, wat voor culturele dingen we moesten gaan doen en waar de lekkerste Chai Latte te krijgen is.
Echt heerlijk om aan iemand die zo dichtbij je staat te kunnen laten zien hoe en waar we wonen en dat zij nu precies weet waar ik het over heb als ik we over Munchen praten.
Een week later kwam een bevriend stel van haar hier naar toe. Dit stel zit in het zelfde schuitje als ons! Hij heeft per januari een baan gekregen in Munchen en samen waren ze hier een paar dagen om huizen te gaan bekijken.
Uiteraard spraken we af en dan is de verwondering over deze stad ('Hey, een kauwgomballenautomaat zomaar ergens op straat!?!) en de onzekerheid van het verhuizen naar een ander land erg herkenbaar.
Maar vooral dacht ik ook: Dat gevoel en die verwondering hebben wij ook gehad!
Gehad...
Het is met recht gehad, want wat nu is, is dat we echt een leven aan het opbouwen zijn hier. Niet dat er niets meer te ontdekken valt, maar ik merk aan mezelf dat het 'eerst even wennen aan het land en stad gevoel' nu wel is geweest en dat ik meer actie wil. Meer leven wil.
Iets wil opbouwen.
Wat ik de vorige keer dat ik schreef al terecht opmerkte was dat mijn wereld waarschijnlijk een stuk groter zou worden als ik de taal een beetje beheers.
Sinds twee weken ben ik bezig met een zeer intensieve taalcursus welke vier weken duurt, iedere werkdag, 3 uur per dag. Met huiswerk.
Best heftig moet ik zeggen.
Toen ik nog een gezellige puber was en ik de keuze kreeg of ik het vak Duits wilde blijven leren heb ik het direct laten vallen.
Ik kan me zelfs nog vaag herinneren dat ik met mijn grote mond heb lopen verkondigen dat ik toch nooit van plan was om in Duitsland te gaan wonen...
Nu heb ik Duitse les, in het Duits en woon ik in Duitsland.
Er wordt absoluut geen andere taal tijdens de les gesproken, wat goed is, maar ook verdomd lastig. Ik zit in een klas met Italianen, Portugezen, Spanjaarden, Polen en Russische mensen. Nu red ik me qua woordenschat nog wel redelijk, maar grammaticalessen in het Duits... Manmanman... Had ik dat vak maar nooit laten vallen..
Intensief dus, maar ook zeer effectief!
Ik spreek nu al een stuk zelfverzekerder mijn gebrekkige woordje Duits op kinderboekenniveau en als het goed is ontvang ik morgen mijn eerste certificaat!
Dan mag ik in januari twee weken op een iets hoger niveau verder. :-)
Mijn Duitse wereldje vergroot!
Op de boksschool ben ik ook veel te vinden.
Sporten heb ik altijd al heerlijk gevonden, zowel voor lichaam als voor de geest. Maar boksen... Wat een genot!
Ik krijg er energie van en raak er negatieve energie van kwijt!
Daarnaast begin ik er zo langzaamaan mensen te leren kennen en ook dat geeft me energie!
En dan Munchen. De stad waar nog zo ontzettend veel te ontdekken valt!
Ik zag op tegen de wintertijd, omdat iedereen dan veel binnen zit en het donker en koud is buiten. Maar Munchen heeft zich omgetoverd tot winterwonderland!
Overal vind je kleine of grote kerstmarkten en mensenmassa's die gewoon met een dikke jas aan buiten Gluwein staan te drinken met elkaar.
Het is echt gezellig en duurt in ieder geval nog tot het einde van het jaar.
Nu nog wachten op wat sneeuw en het is compleet! :-)
Dit leventje bevalt me wel. :-)
Mijn vriendin die hier een paar dagen kwam logeren merkte al op hoe zelfverzekerd ik haar door Munchen heen leidde. Uiteraard had ik ook van te voren mijn best gedaan om uit te zoeken waar we lekkere cocktails gingen drinken, gebak moesten eten, wat voor culturele dingen we moesten gaan doen en waar de lekkerste Chai Latte te krijgen is.
Echt heerlijk om aan iemand die zo dichtbij je staat te kunnen laten zien hoe en waar we wonen en dat zij nu precies weet waar ik het over heb als ik we over Munchen praten.
Een week later kwam een bevriend stel van haar hier naar toe. Dit stel zit in het zelfde schuitje als ons! Hij heeft per januari een baan gekregen in Munchen en samen waren ze hier een paar dagen om huizen te gaan bekijken.
Uiteraard spraken we af en dan is de verwondering over deze stad ('Hey, een kauwgomballenautomaat zomaar ergens op straat!?!) en de onzekerheid van het verhuizen naar een ander land erg herkenbaar.
Maar vooral dacht ik ook: Dat gevoel en die verwondering hebben wij ook gehad!
Gehad...
Het is met recht gehad, want wat nu is, is dat we echt een leven aan het opbouwen zijn hier. Niet dat er niets meer te ontdekken valt, maar ik merk aan mezelf dat het 'eerst even wennen aan het land en stad gevoel' nu wel is geweest en dat ik meer actie wil. Meer leven wil.
Iets wil opbouwen.
Wat ik de vorige keer dat ik schreef al terecht opmerkte was dat mijn wereld waarschijnlijk een stuk groter zou worden als ik de taal een beetje beheers.
Sinds twee weken ben ik bezig met een zeer intensieve taalcursus welke vier weken duurt, iedere werkdag, 3 uur per dag. Met huiswerk.
Best heftig moet ik zeggen.
Toen ik nog een gezellige puber was en ik de keuze kreeg of ik het vak Duits wilde blijven leren heb ik het direct laten vallen.
Ik kan me zelfs nog vaag herinneren dat ik met mijn grote mond heb lopen verkondigen dat ik toch nooit van plan was om in Duitsland te gaan wonen...
Nu heb ik Duitse les, in het Duits en woon ik in Duitsland.
Er wordt absoluut geen andere taal tijdens de les gesproken, wat goed is, maar ook verdomd lastig. Ik zit in een klas met Italianen, Portugezen, Spanjaarden, Polen en Russische mensen. Nu red ik me qua woordenschat nog wel redelijk, maar grammaticalessen in het Duits... Manmanman... Had ik dat vak maar nooit laten vallen..
Intensief dus, maar ook zeer effectief!
Ik spreek nu al een stuk zelfverzekerder mijn gebrekkige woordje Duits op kinderboekenniveau en als het goed is ontvang ik morgen mijn eerste certificaat!
Dan mag ik in januari twee weken op een iets hoger niveau verder. :-)
Mijn Duitse wereldje vergroot!
Op de boksschool ben ik ook veel te vinden.
Sporten heb ik altijd al heerlijk gevonden, zowel voor lichaam als voor de geest. Maar boksen... Wat een genot!
Ik krijg er energie van en raak er negatieve energie van kwijt!
Daarnaast begin ik er zo langzaamaan mensen te leren kennen en ook dat geeft me energie!
En dan Munchen. De stad waar nog zo ontzettend veel te ontdekken valt!
Ik zag op tegen de wintertijd, omdat iedereen dan veel binnen zit en het donker en koud is buiten. Maar Munchen heeft zich omgetoverd tot winterwonderland!
Overal vind je kleine of grote kerstmarkten en mensenmassa's die gewoon met een dikke jas aan buiten Gluwein staan te drinken met elkaar.
Het is echt gezellig en duurt in ieder geval nog tot het einde van het jaar.
Nu nog wachten op wat sneeuw en het is compleet! :-)
Dit leventje bevalt me wel. :-)
-
04 December 2014 - 17:22
Mem:
Dat is fijn dat je weer een beetje gesetteld raak.
Ik kijk uit naar het moment van Moeders naar München.
Aram lijkt hier ook meer gesetteld, bijna het baasje maar Isis laat zich niet zo snel gewonnen.
liefs, mem -
04 December 2014 - 21:18
Dirk:
Wow!!! Ja, die 'gezellige' puber herinner ik me nog wel, haha... Maar uiteindelijk komt alles goed, ga je zelfs van Duits en München houden! Mooi is dat, zoveel enthousiasme. Kom er in januari graag van proeven! -
04 December 2014 - 21:53
Jeroen Webbink :
Wat fijn dat je t naar je hebt en maakt en Hilda.
Eerst het wennen, acclimatiseren en nu recht op in de wind. Jij Marga Bult!!!! Hahaha
Heel veel plezier met Ernst op de kerstmarkten en natuurlijk met Kerstmis.
Geluk!!!! Dat wens ik jullie allebei -
05 December 2014 - 10:54
Ria Van Zutphen:
Lieve Hilda,mooi dat je het zo positief opvat en erg leuk. Heel fijn dat je het zo naar je zin hebt gekregen . Komt echt wel goed schatje. Hoop jullie gauw te zien Dikke kus. -
26 December 2014 - 10:39
Marjan:
Wat mooi om te lezen, als aanvulling op wat je vertelde. Fijn! Je kwam ook al meer gesetteld over :)
Benieuwd hoe je verder gaat groeien! Veel liefs, zusje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
